Jawel, Le Hérisson wint
Een heel grote verrassing was het niet: Le Hérisson heeft dit jaar de juryprijs gewonnen, zo is net bekend gemaakt tijdens het chique Award Ceremony Dinner. De film van Mona Achache was een grote kanshebber, samen met The Other Bank.
De jury had het lastig, vertelde voorzitter Rinus Ferdinandusse. Het officiële juryrapport ziet er als volgt uit:
Graag zou ik dit juryrapport met een persoonlijke opmerking beginnen. Twee jaar geleden, dus in 2007, bestond Film by the Sea negen jaar. En de Film & Literatuur-jury heeft dat jaar negen films moeten beoordelen. Vorig jaar, dus 2008, toen Film by the Sea tien jaar werd, heeft de jury tien competitiefilms moeten bekijken. En dit jaar hebben wij elf films geprojecteerd gezien. Ik vraag me dus in gemoede af : wat moet de jury doen als Film by the Sea aan zijn twintigste editie toe is.
Die elf films van dit jaar waren zeer de moeite van het jureren waard. Ik kan u wel verklappen dat de jury er vanmorgen zeer lang over gesproken heeft. Even leek het zelf mogelijk dat er een veto boven ons hoofd hing. Want u weet dat de jury de taak heeft om één film te bekronen. Helaas konden wij dus geen prijzen geven voor de mooiste acteerprestatie. Want dan zou ongetwijfeld de prijs voor beste actrice gaan naar de moeder uit de Amerikaanse film Precious. En de prijs voor beste acteur naar Michael Sheen, die in The Damned United prachtig de voetbaltrainer Brian Claugh uitbeeldt.
Er was bij de films die wij moesten beoordelen een flink aantal uit Frankrijk. En die waren ook vaak gewijd aan de beklemmende gevolgen die liefde en lust te weeg kunnen brengen in het leven van de mens. In die reeks films was er één die alle juryleden zeer heeft bekoord, en die – na onze zeer lange discussie – unaniem is gekozen als winnaar van de Film & Literatuur Award.
Het is de film van Mona Achache: Le hérisson.
Een film over een kleine gemeenschap, vrijwel in één ruimte gevangen. Met – en dat is een prachtige vondst – een heel jong meisje dat het verhaal vertelt alsof ze het filmt. En met een fraaie Japanse man die heel goed kan kijken en luisteren; en die op die manier een soort engel is. Hij redt daardoor levens. De film fungeert daarom als een ode aan het leven.
Dames en heren, hoe prachtig de zee ook was, hoezeer Vlissingen ook lokte – wij hebben met veel plezier in de bioscoop gezeten. U weet allemaal dat we leven in een tijd waarin bijna iedereen een boek heeft geschreven, of schrijft, of van plan is een boek te gaan schrijven. Dat geeft ons de overtuiging dat Film by the Sea, dat dit jaar geweldig was, een schitterende toekomst heeft. En net als de goudvis in Le hérisson altijd omhoog zal drijven.
