Een rijzende muziekster vanavond in het Deltatheater: Sabrina Starke, bekend geworden met Do for love. Opvallend genoeg begon ze met twee akoestische nummers, alvorens haar zevenkoppige band op het podium kwam voor een vooral soul- en stijlvolle set.
Na 'Les herbes folles' dinsdagochtend blijkt tot mijn verrassing de volgende competitiefilm 'The other man' ook met schoenen te beginnen, rode schoenen zelfs weer. Toeval natuurlijk, hoewel na vier dagen 'alert' filmkijken wil je soms overal wat achter zoeken.
Zo valt het me ook op dat er in zes van de zeven films die ik nu heb gezien onvoorstelbaar veel wordt gerookt. Dat is geen waarde-oordeel, maar al die volle blijven gewoon even op mijn netvlies hangen.
Maar terug naar'The other man' van regisseur Richard Eyre (onder meer bekend van 'Notes on a scandal'). Een begin met schoenen dus. Lekker begin: een glamour modeshow met schoenenontwerpster Lisa (Laura Linney) als stralend middelpunt. Maar er klopt iets niet: de glimlach van haar man Peter (Liam Neeson)is wat geforceerd en dochter Abigaile (Amanda Drew)lijkt zich in dit wereldje helemaal niet op zijn gemak te voelen. Binnen een minuut wil ik weten wat hier achter zit. Vooral Peter trekt mijn aandacht: hij gaat het moeilijk krijgen, vrees ik en dat zou ik graag voorkomen.
Wat een mooi medium toch, film. Voor je het weet, zit je volledig in het leven van anderen gezogen. O, nee, dat was niet helemaal de bedoeling. Wel een beetje 'alert' blijven kijken. Wat levert dat op? Nou de constatering dat een van de kleine bijrollen (Joy, de juffrouw van de beveiliging) ook door Laura Linney wordt gespeeld (maar dan met donkere haren). Moet ik daar wat achter zoeken, of??
Direct vanaf het moment dat Antonio Banderas als 'Ralfe'zijn intrede doet in het verhaal, denk ik: Pierre Bokma. Ik zie hem zó voor me in die rol. Nou zou dat natuurlijk kunnen komen door het feit dat deze door mij zo bewonderde acteur enkele rijen verderop als jurylid in de zaal zit.
Waarom raakt 'The other man' me? Moet ik vrienden en kennissen aanraden naar deze film te gaan kijken? Het gaat natuurlijk niet over grootse zaken. Wellicht ben ik na vier intensieve festivaldagen gewoon toe aan een laagdrempelig liefdesverhaal. Daar is toch niks mis mee? Of zou een competitiefilm toch meer moeten bieden?
Zijn er al recensies van binnen? Jawel: Fritz de Jong (Parool/GPD)geeft één ster. Nou en? Dat moet Fritz de Jong toch weten. Ik had 'The other man' niet willlen missen.
Al sinds het begin van Omroep Zeeland op tv, bijna twaalf jaar geleden, is het programma Trugkieke een succesnummer. Samensteller Jan-Willem Antheunisse bracht het vanmiddag, in een speciale uitvoering, ook naar bioscoop.
De voorstelling stond helemaal in het teken van de Watersnoodramp, met her en der verzamelde privé- en professionele filmfragmenten. Samen gaven ze een nuchter maar tegelijk ook zeer indringend beeld van de gevolgen van de Ramp.
Antheunisse gaf er, met zijn karakteristieke stem, live commentaar bij, met talloze feitjes en weetjes. Gitarist Jan Piet de Klerk en toetsenist Wouter Izeboud verzorgden, eveneens live, de begeleidende muziek.
Een mooie middag, dus. Jammer alleen dat er zo weinig belangstelling was. Er komt echter nog een herkansing: vrijdag om 13.30 uur.
De meest gehoorde vraag op het festival: 'Heb je die film al gezien? En die?' Nu Film by the Sea een paar dagen onderweg is, beginnen de publieksfavorieten zich af te tekenen.
Het blijft lastig om op een festival waar meer dan 120 films draaien, een keuze te maken. Dus gaan bezoekers vooral af op wat ze van anderen horen. En op de uitslagen van de enquêtes die na vrijwel elke voorstelling worden gehouden.
Een aantal titels springt er tot nu toe uit. Looking for Eric krijgt tot nu toe de hoogste waardering: maar liefst 4,83 (op een maximum van vijf). Op eerbiedwaardige afstand, maar ook hoog scorend, volgen Up (4,62), Welcome (4,51), Meres et filles (4,47) en, na gisteravond Precious (4,45). En daar kunnen nog een paar bijkomen, want nog niet alle films zijn al een keer vertoond.
Opvallend is dat dé publiekstrekker, De Storm, niet erg hoog scoort. Met een gemiddelde waardering van 4,03 is de film van Ben Sombogaart op de ranglijst slechts een middenmoter.
Voorlopig is het voor mij de meest intrigerende vraag van het festival: 'Als ik nou een kat zou zijn, zou ik dan een kroket mogen eten?' Zo'n vraag houd je bezig terwijl je wegloopt uit de filmzaal en langzaam de trap afdaalt.
Een vraag ook die in je hoofd blijft malen, maar dat gebeurt met veel meer vragen ervaar ik inmiddels tijdens dit festival. Vooral na het zien dinsdagochtend van 'Les Herbes Folles', de tweede film in de Film & Literatuurcompetitie. In tegenstelling tot de eerste film 'Precious', keek ik dit keer vrijwel onvoorbereid. Niet het boek van Christian Gailly vooraf gelezen dus. Blanco naar de film, net zoals juryvoorzitter Rinus Ferdinandusse het steeds bepleit.
Wat heeft 'Les herbes folles'(dolle kruiden??, gekke kruiden??, exotische kruiden??) me opgeleverd? Dik tweeënhalf uur spanning, hongerig zijn naar antwoorden op al die vragen: Wat is er aan de hand met George Pallet? Is hij getrouwd met die elegante blonde vrouw. Ja, dus. Die vraag wordt beantwoord. Veel andere niet, of maar gedeeltelijk. Wat is hem overkomen? Weer een oorlog die een leven voor altijd heeft verpest? Korea, dit keer? Hoe zit dat met 'mademoiselle Muir' en haar passie voor vliegen? Kennen George en zij elkaar uit een leven vóór het hier en nu? Waar zit de verstrengeling? Hongerig naar de antwoorden ben ik, heel hongerig. En ik zal ze krijgen voor het einde van dit festival. Maar eerst maar een kroket, want ik ben (soms) een kat. Al heb ik nog geen antwoord op de vraag of die zaken wel gecombineerd kunnen worden.
Wie van spanning, goed acteerwerk en mooie beelden houdt, moet 'Les herbes folles'overigens wel gaan zien. Maar wie niet zo van een voice-over houdt of niet kan leven met onbeantwoorde vragen, moet zich misschien even beraden.
© Blogger template The Business Templates by Ourblogtemplates.com 2008
Back to TOP
