Plussen en minpuntjes

Het zijn de laatste minuten van Film by the Sea 2009. De belans kan worden opgemaakt. Een mooie editie, deze elfde, zo kan zonder meer worden gezegd. Met een recordaantal bezoekers van 43.500 (en misschien nog wel iets hoger). Ter afsluiting heb ik de (al dan niet persoonlijke) hoogtepunten en enkele minpuntjes - let op het verkleinwoord - op een rij gezet.

PLUS
George Sluizer
'Sluizer? Dat is toch die man van Spoorloos? Konden ze niemand anders krijgen', was vooraf toch een beetje de teneur toen bekend werd dat George Sluizer de Lifetime Achievement Award zou krijgen. Maar wat een goede keuze bleek het te zijn. En wat een boeiende man, met een ongelooflijk levensverhaal (wie gaat die biografie schrijven?). Film by the Sea heeft duidelijk gemaakt hoe onterecht het is dat Sluizer in eigen land zo weinig bekend is en erkenning krijgt. En die toespraak van hem gisteravond was een onvergetelijk moment.
Programma
Er waren veel - meer dan 120 - films en veel goede films. Zoveel, dat het lastig was om goede keuzes te maken. En zo hoort het ook. Zelf heb ik minder films kunnen zien dan voorgaande jaren, maar er zaten genoeg memorabele bij, zoals The Storm in My Heart, Precious, The Other Bank, Moon en Le Hérisson.
Harbour Lights
Het 'havenprogramma' bleek een goede keus: pakweg twintig films - klassiek en recent - in een logisch verband geplaatst. Was echt een aanrader.
Organisatie
Opmerkelijk geolied dit jaar. Alles onder controle. Dat is een prestatie, bij zon'n complex evenement. Vrijwel alle films begonnen bijvoorbeeld op tijd.
Sfeer
Natuurlijk, vergeleken met Rotterdam of Utrecht is Film by the Sea klein, maar de sfeer is onvergelijkbaar. Meer dan elders vinden bezoekers, regisseurs en andere mensen in Vlissingen elkaar en smeedt de liefde voor de film nieuwe vriendschappen.
Duncan Jones
Britse regisseur, naar Vlissingen gehaald om zijn - sterke - film Moon te promoten. Uren aan één stuk journalisten te woord staan? Geen probleem voor Jones, die met een ongebreideld enthousiasme over (het ontstaan van) zijn film praatte en iedereen voor zich in nam. Mooi hoor, dat soort gedrevenheid.
Danny Vera
Uitstekende cd, mooie film en het leukste optreden van het festival. En dat allemaal binnen anderhalf uur gepresenteerd.

MIN
Opening
Hoe open je nu een internationaal filmfestival, met veel hoge gasten uit de filmwereld en andere bobo's? Film by the Sea slaat eigenlijk op dat punt al jaren de plank mis. Met de rodeloperceremonie is doorgaans weinig mis, maar de toespraken die daarna volgen zorgen vaak voor plaatsvervangende schaamte. Vorig jaar een dieptepunt met een soort sketch van burgemeester Dijkstra en commissaris van de koningin Peijs en dit jaar zouteloze speeches met veel bedankjes en een minister (Plasterk) die tot drie keer toe blunderde. Overigens krijgen alleen de gasten in zaal 1 dat mee, want de geluids- en beeldverbindingen met de andere zalen werken doorgaans toch niet.
Toiletten
Die waren al een ramp in CineCity: veel te weinig. De meeste toiletten bevinden zich achter de kaartcontrole en zijn dus niet toegankelijk na afloop, als de nood vaak het hoogst is. Bij de recente renovatie van de bioscoop is dat probleem niet aangepakt. Wel hebben ze een designerige uitstraling gekregen, met onhandige wastafels, spiegels die zo donker zijn dat je moeite moet doen om jezelf te zien en nerveus makende moderne handendrogers.
Kassa's
Vrijwel altijd was er maar één kassa open, ook als er diverse voorstellingen op het punt van beginnen stonden. Regelmatig lange rijen dus, die vaak ook traag vorderden.
Muziek
De concerten in het Deltatheater waren lang niet altijd een succes. De artiesten deden hun best, maar het publiek had er gewoon te weinig belangstelling voor, wilde liever praten over de film die ze net hadden gezien of over andere zaken.
De Storm
Dé film van het festival. Een grootse opening, maar de film zelf - hoe knap ook gemaakt - was uiteindelijk toch vooral een teleurstelling.